Sanat manifestomdaki başlıkları ve detayları paylaşmaya devam ediyorum.
Bir önceki bölümde hiçlikten bahsetmişti ve “Hiçliği değerlendiren varsa, kastedilen mutlak hiçlik artık hiçliğini yitirir; artık hiçlikten söz edilemez. Çünkü her varlıktan sonra mutlak hiçlik statüsünü kaybeder. En azından mutlak hiçlikten çıkıyor. Varlıkla ilgili olarak, hiçlik varlığın ilk sınırına, eşiğe veya temel duruma geçer.”Söyledim.
Devam ediyorum.
Evrende yani fiziksel varoluşta insan aklının algılayamadığı, kavranması güç durumlar vardır. Bu nedenle konuya pek aşina olmayanların zihninde kozmosun var olma durumuna ilişkin bir fotoğraf ve bilime uygun bir zemin oluşturmak gerekmektedir.
Evrenin varlığı hakkında kabul gören ve birçok ölçüm ve deneyle ispatlanan Bigbang yani big bang açıklaması, kozmosun bir başlangıcı olduğunu söylüyor. Bunun için bilim doğru yolu başa, yani hakikate götürür. Tekillik denilen, evrenin tek ve temel maddesi olan gücün atomik ölçeklerde sonsuz yoğunlukta olduğu bir noktaya kadar maliyeti vardır. ötesine geçemez. Big Bang bilimin aynı zamanda hem başlangıcı hem de sonu olduğu için eşiktir. Bilimin keşfettiği ve kullandığı tüm fizik ve doğa yasaları büyük patlamadan bu yana var olmuştur. Bu yüzden geçemez. Fizik profesörü Richard A. Muller’ın kitabından alıntı yaparak devam edeyim.
Büyük patlamadan “önce” ne uzay ne de zaman vardı; Aslında önceki kelimesinin bu bahiste bir anlamı yoktur. “Zaman başlamadan önce ne oldu?” Soru anlamsız. Çünkü daha önce böyle bir şey yoktu. Bu sorular anlamsız olduğu için cevaplanamaz.”Richard A. Muller Now, Zamanın Fiziği S.140.
Müller ne dedi “Büyük patlamadan önce ne uzay vardı ne de zaman.” Bilimin zamanı şimdi olmadığı için “öncesi” halinin olamayacağını belirtir. Ama aynı zamanda çok daha değerli bir duruma da işaret ediyor. Big Bang’den önce boşluk olmadığını bildiriyor. Yani büyük patlamadan önce, özellikle güç ve uzay hakkında ayrıntılara girmemiz gerekiyor. Çünkü başta fizik olmak üzere bilimle pek ilgilenmeyen pek çok insan yanlış bir algıya ve yanlış bir duruma ilişkin bilgi sahibidir.
Birçok kişiye göre evrenin varlığı şöyledir; “Bir boşluk, bir boşluk vardı. Bazılarının hiçlik dediği yer. Burada rastgele veya akıllı bir tasarım sonucunda enerji yaratılmış ve bu boşlukta hızla genişlemeye başlamış ve evreni oluşturmuştur. Ancak bu niyet yanlıştır. Çünkü bilim bize var olan, algıladığımız uzayın gücün yarattığı uzay olduğunu söyler. Böylece uzay Bigbang ile başladı ve var oldu. Yukarıda verdiğim gibi, bilimsel bilgilere göre, güç Bigbang’i oluştururken, dışında genişleyebileceği devasa bir uzay, uzay denen bir boşluk yoktu. Hiç denilebilecek hiçbir şey yoktu, hatta yok bile! Üstelik dünya hala büyük bir hızla genişliyor ama yine dışarıda boşluk yok, boşluk yok.
Bunu daha anlaşılır bir şekilde şu şekilde söyleyebilirim. Evrenimizin oluşturduğu hala genişleyen uzayın bir iç yüzeyi vardır, ancak dış yüzeyi yoktur. Evreni bir balona benzetirsek, bu balonun içi ve dışı vardır. Algıladığımız tüm boşluk, tüm boşluk balonun içindedir. Balonun dışında boşluk yok, hatta balonun dış yüzeyi bile.
İlginçtir ki, dünyanın dışında bir boşluk, genişleyecek bir alan yok ama aynı zamanda genişlemeyi engelleyecek bir unsur da yok. Balondan örnek verecek olursak; Fizik malzemelerimize göre balonun şişmesi için dışarıda boşluk olması gerekir. Örneğin; Balonu avucunuzun içinde sıkarsanız o balon şişmez. Demek istediğim dış mani bu. Ancak dünyanın genişlemesinde böyle bir pürüz yoktur. Bunu çok uç bir kurguyla anlatayım:
Diyelim ki kozmosun genişlemesi durdu, sonu sabitlendi. Ve yine teknolojimiz buna hazır diyelim. Peki, kozmosun kenarına gidersek ne olur? Cevap kolaydır; Sınıra kadar gidiyoruz ama bu ucu geçemiyoruz. Duvar, tavan ya da manyetik kalkan gibi bir engel olduğu için değil, sonu yok, başka tarafı yok! Rastgele bir alan, boşluk yok! Kısacası fizik yok. Dolayısıyla fiziksel varlıklar olduğumuz için dünyanın sınırını geçemiyoruz.
Bir de madalyonun diğer yüzü var, bunu çok daha uç bir sanal benzetmeyle açıklayayım:
Bilim dünyasında evrenimizin sonuyla ilgili birkaç teori var. Bunlardan biri, evrenin genişlemesi durduğunda geri kalanının küçüleceğini söylüyor. Diyelim ki bu durum gerçekleşti ve dünya küçülmeye başladı. Trilyonlarca kilometre genişliğindeki dünya bir stadyum kadar küçüldü. Peki bu durumda rastgele bir fizik unsuru stadyumdan çıkabilir mi? Hayır, olamaz. Çünkü dünya ne kadar genişlerse genişlesin, onun dışında boşluk, boşluk yoktur ve ne kadar küçülürse küçülsün tekrardan başka bir şey olmayacaktır. Bu nedenle hiçbir fiziki konu stadyum büyüklüğündeki evrenin ötesine geçemeyecektir.
Aynısı, evrenin başladığı gücün tekilliği için de geçerlidir. Örneğin, büyük patlamanın başlangıcı için, gerçek gücün tekillik noktasına geri dönersiniz. Ama bu nokta nerede? Atom ölçeğindeki ağır güç neredeydi? Bir adresi veya konumu yoktur. Yani güç oradaydı ve büyük patlama ile dünya oluştu diyemeyiz. Gücün tutulduğu hiçbir yer yoktu, dışarıdan gelen enerjiyi barındıran hiçbir alan yoktu, hiçbir yer yoktu. Var olan tüm boyutlar, konumlar, uzay, uzay, zaman, her şey enerjide, güçteydi ve büyük patlama ile var oldu. Kısacası gücün konumu ve adresi ondaydı. Bu yüzden başlıkta “Evrenin doğumu vardır ama onun bir doğum yeri, yani bir doğum yeri yoktur.” Söyledim. Genel anlamda, dünya kendi içine doğdu.
Evrenin varlığına dair büyük patlama dışında çeşitli teoriler var. Birçok bilim insanı bu teorileri tartışır ve kendi modellerini savunur. Onlardan bahsetmeyeceğim. ana odak noktam Evrenin varlığına dair her şey tartışmalıdır ama bir şey tartışılmazdır. O da güçlüdür. Farklı fikirleri olan ve farklı teorileri hızla savunan tüm bilim adamları, güç konusunda hemfikirdir. Güç dediğimiz her ne ise, kozmosun varoluşundaki tek vazgeçilmez unsurdur. İster akıllı tasarım, ister rastgele, ister keyfi, ister farklı bir teori deyin, madde kozmosunun varlığı güç için elzemdir. Güç yoksa, bildiğimiz dünya da yoktur, var olamaz. Dolayısıyla akıllı tasarım ya da tesadüfi varlık dediğimiz şey, kozmosun kendisi değil, temeli, yani hammaddesi olan güçtür.
Bilim, gücün varlığını kabul eder, ancak gücün başlangıcı, yani tekil durumu hakkında kesin bilgi veremez. Çünkü daha önce de belirttiğim gibi kozmosun varlığına dair bildiğimiz ve bilmediğimiz tüm doğa kanunları ve fiziksel madde büyük patlama ile başlamıştır. Peki, güç tekillikteyken, peki şimdi büyük patlama olmadıysa durum nedir? Bu bahiste yine bilime dayalı kurgular ve benzetmelerle akıl yürüterek yorum yapacağım. Ancak konuyla ilgili iç içe geçmiş ama çok farklı birçok soru ve konu olduğunu da burada belirteyim.
Sorunlardan başlayalım. Tekillikte güç ne kadar durdu (Bigbang’den önce)? Peki tekilliğin bir zaman sınırı var mı? Eğer evet ise, bu nedir? Literatüre göre bu sorunun cevabı yoktur. Verilemez! Zaman, büyük patlamadan önce başlamadığı için, tekilliğe rastgele bir zaman dilimi verilemez.
Bu durumda, “Big Bang” güç var olur olmaz, tam anda, yani sıfır zamanda (Planck zamanının sınırında) başladı. Ya da güç sonsuzdu. İkisinin ortasında rastgele bir mühlet verilemez.
Peki, kurgusal olarak, güç Bigbang’den çok önce orada olduğuna göre, bir zaman sınırı verilirse ne olur? Ya da tam tersine süre verilmezse ne olur? Her iki durumda da çok karmaşık durumlarla karşılaşıyoruz! Bir sonraki bölümde devam edeceğim.
heyecan
bağlantılı
‘Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar tamamen yazarlarının orijinal düşünceleridir ve Onedio’nun yayın politikasını yansıtmayabilir. ©Onedio’
